Tracking ricefield ...

Een verplicht nummertje georganiseerd door de organisatie. Mooi initiatief.

kwart voor 6 : rise and shine ! koude douche en hap, snap, slik een klein ontbijtje.
7h00 : ready to go !

Ik had het me anders voorgesteld. Adembenemende rijstvelden. We hebben zo ooit zo mooi gezien. Een beetje een tegenvaller dus, de tracking. Maar Komang (iemand van onze organisatie) is zo trots alsof hij al die schoonheid zelf geschapen heeft. Rijst is voor de Balinezen het symbool voor leven. Rijst wordt geassocieerd met vruchtbaarheid. Door de sightseeing aanschouw ik op anderhalf uur tijd alle stadia van de rijstteelt in al haar tinten geel en groen.
De natte rijstvelden die liggen te glinsteren in de zon. De vruchtbare vulkaangrond en het ingenieuze irrigatiesysteem zorgen er voor dat rijst het ganse jaar door verbouwd kan worden. Het irrigatiesysteem is stokoud, met kilometers kanalen en dammetje rond het veld. Te smalle dammetjes ... of te grote voeten van Els en van mij ... Je raadt het al. Ja, we hebben kennis gemaakt met het water en de diepe modder.
Zo te zien zijn ook de landbouwmethodes in de loop der tijd niet veel veranderd. Mechanisatie komt er nauwelijks aan te pas. Soms waadt een ossenspan door de modder om de stoppels van de geoogste rijst onder te ploegen. Maar meestal is het handenarbeid : korrel per korrel planten, de jonge plantjes uitplanten op de omliggende terrassen en uiteindelijk worden de de wiegende aren met een sikkel afgesneden en wordt het kaf van het koren gescheiden.
Het drogen van de rijst kan letterlijk overal gebeuren. In de dorpen liggen de rijstkorrels soms gewoon op de openbare weg en kraait er geen haan naar als iemand er over rijdt.

x, van ons