mijn indruk als vrijwilliger
Door: Rudy (Dolf)
09 Juni 2015 | Indonesië, Gianyar
Mijn eerste indruk van Bali : warm en vochtig, niet direct een ontwikkelingsland, mensen zijn vriendelijk en respectvol, het verkeer is 1 grote chaos maar toch redelijk gestructureerd.
Mijn indruk na 12 dagen : groot verschil tussen binnenland( het echte Bali, lokale bevolking) en de kust (heel Westers en toeristisch), ons vrijwilligershuis bevindt zich in een ‘rijke’ buurt, terwijl centrum van Gianyar heel arm en primitief is.
Wat betreft ons vrijwilligerswerk : De eerste week moest ik mij aanpassen aan de temperatuur, aan het ritme en de mentaliteit in Bali. In het Moslim weeshuis waar we terecht zijn gekomen hebben de meisjes meer interesse om Engels te leren en de wereld te ontdekken dan de jongens. Ze hebben heel veel respect voor ons. Het lesgeven op zich is voor mij niet echt lesgeven, maar vertellen over dagdagelijkse onderwerpen in de wereld. Zij luisteren fascinerend naar wat ik te vertellen heb over bv. het ontstaan van de treinen (wat men hier in Bali niet aantreft) Spijtig dat niet elke leerling alle dagen kan aanwezig zijn, omdat elk van hen dagelijks een taak in het huishouden krijgt.
De tempels die we bezochten in Bali vind ik heel toeristisch en bijna net hetzelfde dan bij ons ‘Scherpenheuvel’ (kraampjes, eetplaatsen, souvenierwinkeltjes…)
Handelaars in Bali verwachten dat buitenlanders onderhandelen over de prijs van goederen, maar dat is niet voor mij weggelegd (dat laat ik graag over aan de dames in mijn gezelschap)
Iedereen noemt mij hier ‘BOSS’, wat ik wel raar vind….misschien door mijn postuur??? Sommigen noemen mij ook ‘Bapak’ (wat wil zeggen : mijnheer) en Nicole noemen ze ‘Ibu’ (wat wil zeggen : mevrouw)
Door het vrijwilligerswerk ben ik een ervaring rijker.
Mijn indruk na 12 dagen : groot verschil tussen binnenland( het echte Bali, lokale bevolking) en de kust (heel Westers en toeristisch), ons vrijwilligershuis bevindt zich in een ‘rijke’ buurt, terwijl centrum van Gianyar heel arm en primitief is.
Wat betreft ons vrijwilligerswerk : De eerste week moest ik mij aanpassen aan de temperatuur, aan het ritme en de mentaliteit in Bali. In het Moslim weeshuis waar we terecht zijn gekomen hebben de meisjes meer interesse om Engels te leren en de wereld te ontdekken dan de jongens. Ze hebben heel veel respect voor ons. Het lesgeven op zich is voor mij niet echt lesgeven, maar vertellen over dagdagelijkse onderwerpen in de wereld. Zij luisteren fascinerend naar wat ik te vertellen heb over bv. het ontstaan van de treinen (wat men hier in Bali niet aantreft) Spijtig dat niet elke leerling alle dagen kan aanwezig zijn, omdat elk van hen dagelijks een taak in het huishouden krijgt.
De tempels die we bezochten in Bali vind ik heel toeristisch en bijna net hetzelfde dan bij ons ‘Scherpenheuvel’ (kraampjes, eetplaatsen, souvenierwinkeltjes…)
Handelaars in Bali verwachten dat buitenlanders onderhandelen over de prijs van goederen, maar dat is niet voor mij weggelegd (dat laat ik graag over aan de dames in mijn gezelschap)
Iedereen noemt mij hier ‘BOSS’, wat ik wel raar vind….misschien door mijn postuur??? Sommigen noemen mij ook ‘Bapak’ (wat wil zeggen : mijnheer) en Nicole noemen ze ‘Ibu’ (wat wil zeggen : mevrouw)
Door het vrijwilligerswerk ben ik een ervaring rijker.
-
09 Juni 2015 - 07:16
Els (van De Basket Van Vroeger):
Awel Dolf, ik wist gewoon dat dit iets voor jou zou zijn! Het doet me echt plezier om te lezen dat de kinderen het daar naar hun zin hebben met Bapak Dolf en Ibu Nicole :=)
Doe heel veel groeten een Ingrid en Els - ik mis ze hier!!!!
Succes nog! -
09 Juni 2015 - 10:52
Cathy Deroey:
Ale big boss geniet er daar dan nog maar van tussen al da vrouwelijk gezelschap!!!!
groetjes
van iedereen hier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
