Onze kindjes ...
Door: Ingrid & Nicole
14 Juni 2012 | Mozambique, Maputo
Elke dag opnieuw met de chappa naar Inhambane. Een rit van ongeveer een uur. Af en toe vangen we een glimp van de zee, de baai en de duizenden palmbomen op om ons eraan te herinneren dat niet de hele wereld uitsluitend uit zand bestaat. Een deel van de weg zit vol met kuilen. Naar mijn gevoel, nu mijn rug nog niet tiptop is : de kleine kan de bus de banden kosten, de grotere, een soort kuil waar je je tent kan in opzetten ...
Zoals altijd wordt ons weinig of niets verteld, maar inmiddels kunnen we ongeveer wel raden wat er te gebeuren staat in Esterella. Het enige probleem waar we mee kampen is de taalbarrière.
De baby-weesjes worden door hun “tia’s” ( = tante ) goed verzorgd, wel op een stille en ‘emotieloze’ manier. Ik neem aan dat dat de standaardprocedure is en niet alleen goed is omdat wij er zijn.
Vandaag waren de kleinsten allemaal een beetje ontroostbaar. Een beetje overstuur. Misschien omdat ze ook allemaal een beetje ziekjes waren. Het “vocht” liep langs alle mogelijke “lichaamsopeningen” naar buiten …
Sandra, het meisje dat door haar toenmalige ouders lelijk verbrand werd en nadien achtergelaten werd in het ziekenhuis, zit de ganse dag voor zich uit te staren. Ze beweegt zich als een schaduw, alsof ze elk moment kan verdampen. Ik heb haar ook nog nooit een woord horen zeggen. En glimlachen doet ze heel zelden …
Gisterenavond : voetbal gekeken in het dorpje : Holland – Duitsland. Tja, onze noorderburen zijn zo goed als onze Duivels ;-) …
Nu zitten we naar een wondermooie zonsondergang te kijken op een gezellig terrasje !! Jaloers ??? Kom maar af !! hahaha …
xx, ik
In het begin was het heel vreemd voor ons, maar nu beginnen de kindjes van het weeshuis al echt eigen te worden aan onze aanwezigheid en beginnen ze ook wat meer opener te zijn tegenover ons(als strangers). Ook de babytjes herkennen ons als we ’s morgens binnenkomen om ze direct te voeden en te verschonen…We merken toch een serieus groot verschil wat betreft het moederschap in onze Westerse wereld tegenover Mozambique…Een babytje wordt hier op de rug (of vooraan) in een kappulana gedragen, de moeders dragen hun kindje wel dicht tegen zich aan…kunnen ze ook gemakkelijk overal mee naartoe nemen (geen gesleur met buggy )…maar de affectie en genegenheid, het spelen met, het aanleren van..dat ontbreekt er hier aan…Dat kennen ze blijkbaar niet..Een meisje wordt al snel moeder, geeft borstvoeding, krijgt nog meerdere kindjes…zorgt voor het huishouden…laat het oudste kindje zorgen voor het jongste…en zo gaat het maar verder…
Ons Nicoleke
Zoals altijd wordt ons weinig of niets verteld, maar inmiddels kunnen we ongeveer wel raden wat er te gebeuren staat in Esterella. Het enige probleem waar we mee kampen is de taalbarrière.
De baby-weesjes worden door hun “tia’s” ( = tante ) goed verzorgd, wel op een stille en ‘emotieloze’ manier. Ik neem aan dat dat de standaardprocedure is en niet alleen goed is omdat wij er zijn.
Vandaag waren de kleinsten allemaal een beetje ontroostbaar. Een beetje overstuur. Misschien omdat ze ook allemaal een beetje ziekjes waren. Het “vocht” liep langs alle mogelijke “lichaamsopeningen” naar buiten …
Sandra, het meisje dat door haar toenmalige ouders lelijk verbrand werd en nadien achtergelaten werd in het ziekenhuis, zit de ganse dag voor zich uit te staren. Ze beweegt zich als een schaduw, alsof ze elk moment kan verdampen. Ik heb haar ook nog nooit een woord horen zeggen. En glimlachen doet ze heel zelden …
Gisterenavond : voetbal gekeken in het dorpje : Holland – Duitsland. Tja, onze noorderburen zijn zo goed als onze Duivels ;-) …
Nu zitten we naar een wondermooie zonsondergang te kijken op een gezellig terrasje !! Jaloers ??? Kom maar af !! hahaha …
xx, ik
In het begin was het heel vreemd voor ons, maar nu beginnen de kindjes van het weeshuis al echt eigen te worden aan onze aanwezigheid en beginnen ze ook wat meer opener te zijn tegenover ons(als strangers). Ook de babytjes herkennen ons als we ’s morgens binnenkomen om ze direct te voeden en te verschonen…We merken toch een serieus groot verschil wat betreft het moederschap in onze Westerse wereld tegenover Mozambique…Een babytje wordt hier op de rug (of vooraan) in een kappulana gedragen, de moeders dragen hun kindje wel dicht tegen zich aan…kunnen ze ook gemakkelijk overal mee naartoe nemen (geen gesleur met buggy )…maar de affectie en genegenheid, het spelen met, het aanleren van..dat ontbreekt er hier aan…Dat kennen ze blijkbaar niet..Een meisje wordt al snel moeder, geeft borstvoeding, krijgt nog meerdere kindjes…zorgt voor het huishouden…laat het oudste kindje zorgen voor het jongste…en zo gaat het maar verder…
Ons Nicoleke
-
14 Juni 2012 - 16:36
Anneke Uit Mol:
De tranen springen mij in de ogen, als ik mij probeer voor te stellen hoe het is om daar als baby of peuter te zijn. Meer als verzorgen zit er niet in ... niks begeleiden in de ontwikkeling, zelfs geen affectie. Zo hard lijkt mij dat en hier voel ik mij al schuldig als ik eens even niet aandacht kan geven aan de peuters. Want baby's eisen als ze klein zijn een groot deel van die aandacht op en ja, die kunnen zichzelf zelfs niet een klein beetje behelpen. Van de 2-jarigen verwacht ik dat ze tijdens het eten even hun plan trekken, want de baby's moet eerst eten krijgen. Ik prijs die peuters dan torenhoog omdat ze zelf met hun lepel eten, terwijl mijn keuken achteraf een stort lijkt. Met dit project gaan jullie wel een betere kijk krijgen op mijn wereld van kinderopvang. Als jullie achteraf nog eens willen oefenen of met de kindjes spelen, laat maar weten. Groetjes en vertroetel die kindjes maar goed.
Anneke uit Mol -
14 Juni 2012 - 16:41
Jackm:
Goed werk en volgens mij verslavend.
En het wordt goed gelezen ook gezien het kadertje linksonder: "Dit dagboek heeft in totaal 33022 pageviews" -
14 Juni 2012 - 17:23
Jackm:
@ Ingrid: Als we met 2-0 van Portugal winnen, dan zitten we gewoon in de kwartfinale..... -
15 Juni 2012 - 03:11
Peewee:
Prachtige foto's!
En dat jullie Holland-Deutschland hebben kunnen volgen met de kabel-TV: straffen toebak toch!
Nog veel plezier!
Peewee
-
16 Juni 2012 - 14:36
Danny:
Mama Se Mama Sa, doe da nog goe daar he !!!!
Nicole, genegenheid en spelen met... das hier me de vrouwen hetzelfde als daar he hahahahaha.
Groeten DAGYP
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
