Respect ...

Bij het inpakken in België vulde mijn valies zich, zoals altijd, wonderbaarlijk snel. Zelfs na een grote herschikking moest ik aanvaarden dat mijn favoriete warme trui er nog steeds niet in paste. Dit waren de spullen waar ik het mee ging doen. In de loop van deze maanden heb ik leren leven met dit rugzakje met kleren. Een oude zwarte trui heeft de psychologische functie van die favoriete warme trui overgenomen. De boeken die ik mee heb zijn inmiddels uitgelezen, maar worden geruild met de boeken van iemand anders. Hetzelfde met muziek en tijdschriften, waar een levendige ruilhandel in ontstaan is. De eenvoud van mijn valiesje maakt me gelukkig. Het geeft een gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid om te ervaren dat ik zonder die kilo’s bezit in België rustig verder kan leven. Ondertussen zijn vele spullen bijna opgebruikt of helemaal opgebruikt. Maar leeg zal mijn koffertje niet zijn als ik eind deze week terug keer naar België. Ze zal niet gevuld zijn met materiele dingen maar wel met een hoop herinneringen aan andere waarden dan onze westerse, met herinneringen aan mythes, rituelen, gewoon andere mensen en culturen en aan een plek zonder tijd en geschiedenis …

Wat ons de laatste week gebracht heeft :
- Het slechte nieuws dat vorige week zondagavond het broertje van Steven Mwanje is vermoord (dood geschopt). Steven is de belangrijkste travel partner van Be More.
Afgelopen vrijdag was de begrafenis. Kim en Jeroen zijn namens ons en als afgevaardigden van Be More bij de begrafenis aanwezig geweest om onze steun te betuigen aan Steven in deze moeilijk tijd.
- Ik : niet veel veld-werk verricht. Heb dagen achter de pc gezeten : input van data.
- De anderen : kippetjes weer ingeënt, schooltjes bezocht, palen gaan halen en ontschorst, ...
- Vrijdag : lang vergaderd om “problemen, obstakels, hindernissen” uit te praten. Ook heb ik naar hun motivatie gevaagd om voor CHEDRA te willen werken. Waren 1 voor 1 mooie persoonlijke verhalen. Het verhaal van Moses luidde : Toen hij nog heel klein was had hij heel rijke ouders, ze hadden een groot huis, auto's etc. etc. Tot op een dag, vanwege de burgeroorlog veel rijke mensen door de regering vermoord werden omdat ze verdacht werden van steunverlening aan de rebellen die tegen het regime protesteerden en vochten. Toen Moses zijn vader er op een gegeven moment via via achter kwam dat hij ook op de hit-list stond is hij met zijn gezin gevlucht en heeft alles achtergelaten wat hij bezat om zich hier in Masaka (Rakai) opnieuw te vestigen. Dat was heel moeilijk, maar door hulp van een tot dan toe onbekende hebben ze de kans gekregen om een hutje te bouwen op zijn land. Moses kon naar de basisschool, maar na de basisschool konden zijn ouders de middelbare school niet meer betalen. Gelukkig was zijn oom bereid om het schoolgeld te betalen en kon hij weer terug naar school. Echter stierf zijn oom twee maanden later aan AIDS, de zus van zijn oom nam het vanaf dat moment over maar ook zij stierf een maand later aan de gevolgen van AIDS. Dat betekende dat hij weer van school af moest. Hij heeft vervolgens 8 jaar niet naar school gekund, maar na die acht jaar kwam hij een oude bekende van zijn school tegen die zelf samen met vrienden een middelbare school was begonnen. Hij wist van Moses´ talenten en heeft hem aangeboden om gratis naar school te gaan. Hierdoor heeft Moses daar vier jaar kunnen studeren waarin hij telkens één van de beste van de klas was. Voor zijn 5e en 6e jaar van de middelbare school is hij naar een school voor begaafde kinderen gegaan waarbij de afspraak gold dat wanneer je in een semester bij de beste 10 studenten hoorde, het volgende semester betaald werd door de overheid. Hier werd Moses semester na semester tweede en kon zo zijn 5e en 6e jaar gratis naar school. Aan het eind van zijn zesde jaar heeft hij met zijn examens het beste gepresteerd op zijn school. Ook behoorde hij tot de beste vijf afgestudeerden van Uganda. Hierdoor heeft hij ook een studiebeurs voor de universiteit verdiend. Hij heeft inmiddels zijn studie psychologie afgerond. Maar door zijn besef dat zonder hulp van buitenaf hij nooit zover was gekomen als hij nu is heeft hij besloten om zijn energie, geld en kennis te stoppen in de minder bedeelden. RESPECT !!
- Ik heb inmiddels verteld hoe Moses zover gekomen is om het Chedra-project te starten maar wat ik nog niet verteld heb is dat het één van zijn dromen is om een basisschool te starten in een community, en het lijkt erop dat die droom binnenkort werkelijkheid gaat worden. Tijdens de vergadering vertelden ze ons de trotse , nieuwe eigenaars te zijn van een stukje land !! De reden om op dit lapje grond een schooltje te starten is dat de kinderen uit deze omgeving anders ruim een uur moeten lopen om naar school te kunnen. Mooi èh ;-)

@ Diane : happy birthday !!

xx,
ik