Matatus en Ssese-eilanden ...

Het openbaar vervoer : de matatu.
We waren gewaarschuwd. De toestand van de wegen laat veel te wensen over. We hadden ons tijdig geinformeerd naar vertrektijden. We wisten dat we rekening moesten houden met vertragingen die soms flink kunnen oplopen …
De verbindingen tussen kleiner plaatsen op het platteland worden onderhouden door minibusjes (=matatus). Het is vaak de enige manier om van de ene plaats naar de andere te komen. De vertrektijden worden bepaald door het passagiersaanbod, de route soms eveneens. De matatus zijn ingericht voor het vervoer van 14 personen. Wij zaten er met zen 25 in !! Plus nog een aantal kippetjes en haantjes aan onze voeten, de bodem volgestouwd met zakken. Net sardientjes in een blikje … Ons, toeristen, probeert men ook vaak het dubbele (en meer !) van het (vastgestelde) tarief te laten betalen. Onze chauffeur, rijdend als een kamikazepiloot, deed er alles aan om ons zo snel mogelijk op onze bestemming te brengen. De locals moesten plaats ruimen voor ons, mzungu, zodat wij toch iets of wat comfortabel zaten. We moesten een afstand van 45 km overbruggen. Plus een half uurtje met een ferryboot. We deden er bijna 6 uur over !!! Wachten en stoppen en weer wachten en stoppen … Ja, dit hadden we niet gedacht toen we vertrokken voor ons reisje naar de Ssese eilanden …
De rit er naar toe was een avontuur. De terugreis was al even spannend : net de overzetboot gemist, 3 uur wachten op de volgende, in een volgepropte, gewone, auto waar plaats is voor 6, zaten we met zen 12en + een baby. Zelfs op de bestuurdersstoel zaten 2 mensen !!! Onderweg werden we gestopt door de politie … niks aan de hand … Alles was vies en vuil en onder het stof. Na nog eens 6 uurtjes : eindelijk weer in onze vertrouwde omgeving.

De Ssese eilanden : we waren vooral nieuwsgierig naar de hoeveelheid regen. Ze zeggen dat deze eilanden de natste plek is van Oeganda. Ja, je krijgt het weer dat je verdient ;-) : zon dus !! 1 heftig onweer en voor de rest een schitterend zonnetje …
De eilandengroep bestaat uit 84 grotere en kleinere eilandjes. Wij verbleven op Buggala Island, het grootste. Er is geen sprake van masatoerisme. Het heeft de gemiddelde toerist dan ook weinig meer te bieden dan rust in een uiterst ontspannen omgeving. Een beetje lezen, een beetje varen, de overweldigende natuur, … het zijn allemaal zaken die eraan meewerkten dat wij ons al snel niet meer van deze wereld waanden. Een luxe suite, heet water (eindelijk !!) om te douchen, zelfs een ligbad, tv en dvd-speler !!
Op sommige plaatsen is het mogelijk om zonder gevaar voor besmetting met bilharzia in het meer te zwemmen. Ons prachtig wit-zand-strandje was gegarandeerd bilharzia vrij werd on verteld. Maar ik had het lef niet om toch eventjes een duik te wagen … Bilharzia is 1 van de hardnekkigste kwalen die je in Oeganda kan opdoen …

@ Jos : happy birthday !!

xx, ik