Invulling ... aanvulling ...
Door: Ingrid
22 September 2011 | Oeganda, Masaka
Ik vraag me al een hele tijd af of ik hier een “invulling” dan wel een “aanvulling” ben. Meestal geen één van de twee. Meestal is het van : “ik stond er bij en ik keek er naar”. Af en toe krijgen we toch een opdracht … Joepie !! Eindelijk hebben we iets om handen …
Zo hebben we deze week in 3 verschillende schooltjes een beetje voorlichting gegeven over HIV/aids. Eén van die schooltjes is een basisschool voor doofstomme kinderen. Was wel eventjes schrikken toen ze ons vertelden dat wij net dààr naartoe gingen om een beetje les te geven. Gelukkig hadden we een lieve “vertaalster” die ons prima geholpen heeft. We kregen ook een “sign-name”. Voor de rest hebben we niet veel uitgespookt. Voel me soms een beetje “verloren” … Maar dan word ik weer wakker geschud : dat kleine handje in de mijne, die stralende glimlach, met z’n allen zingend door de straat. Er zijn zoveel zonovergoten momenten met de kinderen die mij een intens geluksgevoel bezorgen. Ik heb bewondering voor de spirit van al deze mensen. Hun leven is vaak ontzettend onbarmhartig. Maar ik zie vooral de kracht van die mensen. Ik word meer aangestoken door hun kracht dan door hun verdriet. Hun levensmotto : één dag niet gelachen, is een dag niet geleefd !!
Gisteren kregen we een hoop bezoekers in ons huisje. Met een stuk of 20 waren ze. De kerk-vrienden van onze Tom. Tom is een Oegandees die bij ons woont. Het was een gezellig onderonsje : zingen en bidden en zingen en bidden en als afsluiter een leuk spelletje. Is mooi om te weten waar onze Tom zich elke woensdag avond mee bezig houdt … Dit zijn dingen die je niet via een reisbureau kunt boeken en dat maakt het net zo speciaal …
Na het zingen en bidden en na veel aandringen van de rest gingen we naar de Ambiance. Is een discotheek hier in Masaka. Niet dat ik een kenner ben, maar het leek mij allemaal heel Europees. We hebben ons enorm geamuseerd. De Oegandese mannen van ons afslaan was onze grootste bezigheid. Was echt gieren van lachen !!
Dit wil ik ook nog eventjes kwijt. Iets over het verkeer hier in Oeganda. Men rijdt links. Het verkeer lijkt chaotisch maar toch gebeuren er relatief weinig ongelukken. Een vaste regel hier : waarom met drieën naast elkaar rijden als er ruimte is voor vijf. Een voetganger is vogelvrij en bestaat voor een gemotoriseerde verkeersdeelnemer dan ook absoluut niet. Enige acrobatische training is aan te bevelen. En toch : een veel gelezen opschrift langs de wegen : “Better 5 minutes too late in this world than 10 years too soon in the next …”.
Net zoals vorige week : ben weer eventjes afwezig : gaan naar Queen Elisabeth National Park. Chimpansees en andere dieren spotten. Dus : bij leven en welzijn : tot begin volgende week !!
Ga seffens nog eventjes naar de 'fare well party' van Jordy om afscheid te nemen van mijn maatje. Hij was mijn huisgenoot, steun en toeverlaat voor de laatste 4 weken.
So,that’s it for now …
xx, ik
Zo hebben we deze week in 3 verschillende schooltjes een beetje voorlichting gegeven over HIV/aids. Eén van die schooltjes is een basisschool voor doofstomme kinderen. Was wel eventjes schrikken toen ze ons vertelden dat wij net dààr naartoe gingen om een beetje les te geven. Gelukkig hadden we een lieve “vertaalster” die ons prima geholpen heeft. We kregen ook een “sign-name”. Voor de rest hebben we niet veel uitgespookt. Voel me soms een beetje “verloren” … Maar dan word ik weer wakker geschud : dat kleine handje in de mijne, die stralende glimlach, met z’n allen zingend door de straat. Er zijn zoveel zonovergoten momenten met de kinderen die mij een intens geluksgevoel bezorgen. Ik heb bewondering voor de spirit van al deze mensen. Hun leven is vaak ontzettend onbarmhartig. Maar ik zie vooral de kracht van die mensen. Ik word meer aangestoken door hun kracht dan door hun verdriet. Hun levensmotto : één dag niet gelachen, is een dag niet geleefd !!
Gisteren kregen we een hoop bezoekers in ons huisje. Met een stuk of 20 waren ze. De kerk-vrienden van onze Tom. Tom is een Oegandees die bij ons woont. Het was een gezellig onderonsje : zingen en bidden en zingen en bidden en als afsluiter een leuk spelletje. Is mooi om te weten waar onze Tom zich elke woensdag avond mee bezig houdt … Dit zijn dingen die je niet via een reisbureau kunt boeken en dat maakt het net zo speciaal …
Na het zingen en bidden en na veel aandringen van de rest gingen we naar de Ambiance. Is een discotheek hier in Masaka. Niet dat ik een kenner ben, maar het leek mij allemaal heel Europees. We hebben ons enorm geamuseerd. De Oegandese mannen van ons afslaan was onze grootste bezigheid. Was echt gieren van lachen !!
Dit wil ik ook nog eventjes kwijt. Iets over het verkeer hier in Oeganda. Men rijdt links. Het verkeer lijkt chaotisch maar toch gebeuren er relatief weinig ongelukken. Een vaste regel hier : waarom met drieën naast elkaar rijden als er ruimte is voor vijf. Een voetganger is vogelvrij en bestaat voor een gemotoriseerde verkeersdeelnemer dan ook absoluut niet. Enige acrobatische training is aan te bevelen. En toch : een veel gelezen opschrift langs de wegen : “Better 5 minutes too late in this world than 10 years too soon in the next …”.
Net zoals vorige week : ben weer eventjes afwezig : gaan naar Queen Elisabeth National Park. Chimpansees en andere dieren spotten. Dus : bij leven en welzijn : tot begin volgende week !!
Ga seffens nog eventjes naar de 'fare well party' van Jordy om afscheid te nemen van mijn maatje. Hij was mijn huisgenoot, steun en toeverlaat voor de laatste 4 weken.
So,that’s it for now …
xx, ik
-
22 September 2011 - 11:59
Kristel K. :
Veel plezier en wees voorzichtig in het verkeer ;-)
-
22 September 2011 - 18:05
Robert:
Hi Ingrid,
Het warme gevoel dat je ervaart is niet te beschrijven. Je moet dit werkelijk ervaren. Het verkeer in Vietnam is het ergste wat ik ooit heb meegemaakt. In Ho Chi Ming City leven er 9.000.000 mensen en er rijden 4.500.000 brommers rond. Het oversteken van een straat is werkelijk uniek. Als je rent, ben je dood, als je een stap terug zet ben je dood. Doodgewoon tussen al die brommers rustig oversteken en wonder bij wonder ze ontwijken je. Zebrapaden liggen er hier bij voor de show.
Beleef nog vele warme ervaringen, want enkel jij ervaart die en dat kan je niet door vertellen
Vele groetjes vanuit een Vietnam, waar je elke dag verrasingen beleefd. Zowel postief als negatief -
25 September 2011 - 06:16
Os Mayke:
Hallo Indridje
Die spreuk is echt wel goed en waar ook.
madelon vertrekt vandaag voor eerst naar haar kot in leuven.Wel een verandering hier thuis.
Amuseer je daar nog goed en dikke knuffel. -
29 September 2011 - 11:52
Ons Nicolleke:
Die spreuk hebben we even op facebook gegooid...er zit heel wat waarheid in!!
Als we even niets van je horen, worden we hier al wel ongerust,zalle...
Ik hoop dat Queen Elisabeth National Park de moeite was om te beleven..hopelijk ben je mee op gamedrives geweest om de wilde beestjes te gaan spotten..??
Hier in ons landje is het heeeerlijk warm nazomerweertje...nog even profiteren van de vitamientjes van "Lora" vooraleer alles weer plaatsmaakt voor miezerig, druilerig herfstweer.
Vandaag mammografie laten maken..ben wel nie gerust..dat kan zo even heel mijn verdere leven bepalen..(zal er maar nie te lang bij stilstaan, anders durf ik nog nie vertrekken..)
Ingridje, laat zeker nog wat van je horen,he !!
"Zonnige" groetjes, Nicole
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
