Oeganda ...
Door: Ingrid
30 Augustus 2011 | Oeganda, Masaka
Een dag vroeger vertrokken dan ik altijd in gedachten had : zaterdag ipv zondag. Gelukkig had ik donderdag avond nog eens eventjes mijn mail nagekeken om te kijken of mijn vluchturen veranderd waren. Neen dus ! Wel heb ik altijd en tegen iedereen verkondigd dat ik op 28 augustus zou vertrekken ... Alles lag klaar, dus was het niet paniekeren, snel inpakken en wegwezen …
Ondertussen ben ik al enkele dagen in Oeganda. Alles verloopt vlotjes. ’t Is te zeggen : vlotjes maar heel rustig. Veel hebben we nog niet uitgespookt.
Direct bij aankomst de hoofdstad van Oeganda verkennen en meer leren over deze stad (Kampala) en Oeganda : geschiedenis, vrijheidsmonument, handcraft market, public transport, het busstation en heel veel over het dagelijkse leven, en nog veel meer … Wat is er mooier dan dit te voet of per fiets te kunnen doen ?? Niks, maar helaas hebben we toch maar een busje genomen. Rede : pletsende regen !! Het lijkt wel of ik in Belgïe zit ;-). Het verkeer in Kampala is wel indrukwekkend. Heb ik nog nooit en nergens gezien hoe ze hier rijden … Is precies rijden op leven en dood … Gelukkig hoef ik hier niet aan de slag met mijn auto !! Na de stadstour keerden we terug naar ons backpackers-verblijf in Entebbe, de voormalige hoofdstad. Hier hadden we nog lekker een zit-toilet…
Maandag zijn we dan rond half 10 richting Masaka vertrokken. In een vol gepropt busje eerst tot aan de evenaar. Ja, onwetenden, die loopt dus ook door Oeganda. Fotostop gedaan en dan verder tot onze eindbestemming, weer in een volgepropt busje … In Masaka, een dorpje waar ik nu verblijf, kregen we een beetje uitleg over onze projecten, over de algemene veiligheid en over de to do’s en don’ts.
We werden opgepikt door Tom en naar ons huisje gebracht. Het meest luxueuze van allemaal, werd ons verteld … Ik wil niet weten hoe het er op een ander aan toe gaat … Tom is onze huis- en schatbewaarder. Naast Tom woont ook Vera bij ons : onze poets-, was- en plasdame. Een hele lieve mevrouw. Koken en afwassen doen we zelf. Kunnen we tenminste eten wat en hoe en wanneer we willen.
Vandaag : het einde van de ramadan wordt ook hier uitbundig gevierd en iedereen krijgt een dagje verlof, alhoewel het overgrote deel enorm katholiek is : gisteren werden we verwelkomd door Moses, onze projectleider. Met zen allen moesten we deelnemen aan het gebed. We moesten God bedanken omdat hij ons veilig ter plekke gebracht had. Hij dankte God voor onze aanwezigheid, … Op zich wel mooi, maar niet echt mijn ding. Straks gaan we eventjes naar ‘ Frikandelle’, een gelegenheid waar je lekker kan eten (wordt gezegd …) en waar er internet zou zijn. Ben benieuwd …
@ Cathy en Marie Louise : hele gelukkige verjaardag !
@ Jef, Giel, Michelle : terug naar school!! Hoop dat je dit leuk vind en doe het even goed als vorig schooljaar ... Ook VLEKJES van mij.
xx, ik
Ondertussen ben ik al enkele dagen in Oeganda. Alles verloopt vlotjes. ’t Is te zeggen : vlotjes maar heel rustig. Veel hebben we nog niet uitgespookt.
Direct bij aankomst de hoofdstad van Oeganda verkennen en meer leren over deze stad (Kampala) en Oeganda : geschiedenis, vrijheidsmonument, handcraft market, public transport, het busstation en heel veel over het dagelijkse leven, en nog veel meer … Wat is er mooier dan dit te voet of per fiets te kunnen doen ?? Niks, maar helaas hebben we toch maar een busje genomen. Rede : pletsende regen !! Het lijkt wel of ik in Belgïe zit ;-). Het verkeer in Kampala is wel indrukwekkend. Heb ik nog nooit en nergens gezien hoe ze hier rijden … Is precies rijden op leven en dood … Gelukkig hoef ik hier niet aan de slag met mijn auto !! Na de stadstour keerden we terug naar ons backpackers-verblijf in Entebbe, de voormalige hoofdstad. Hier hadden we nog lekker een zit-toilet…
Maandag zijn we dan rond half 10 richting Masaka vertrokken. In een vol gepropt busje eerst tot aan de evenaar. Ja, onwetenden, die loopt dus ook door Oeganda. Fotostop gedaan en dan verder tot onze eindbestemming, weer in een volgepropt busje … In Masaka, een dorpje waar ik nu verblijf, kregen we een beetje uitleg over onze projecten, over de algemene veiligheid en over de to do’s en don’ts.
We werden opgepikt door Tom en naar ons huisje gebracht. Het meest luxueuze van allemaal, werd ons verteld … Ik wil niet weten hoe het er op een ander aan toe gaat … Tom is onze huis- en schatbewaarder. Naast Tom woont ook Vera bij ons : onze poets-, was- en plasdame. Een hele lieve mevrouw. Koken en afwassen doen we zelf. Kunnen we tenminste eten wat en hoe en wanneer we willen.
Vandaag : het einde van de ramadan wordt ook hier uitbundig gevierd en iedereen krijgt een dagje verlof, alhoewel het overgrote deel enorm katholiek is : gisteren werden we verwelkomd door Moses, onze projectleider. Met zen allen moesten we deelnemen aan het gebed. We moesten God bedanken omdat hij ons veilig ter plekke gebracht had. Hij dankte God voor onze aanwezigheid, … Op zich wel mooi, maar niet echt mijn ding. Straks gaan we eventjes naar ‘ Frikandelle’, een gelegenheid waar je lekker kan eten (wordt gezegd …) en waar er internet zou zijn. Ben benieuwd …
@ Cathy en Marie Louise : hele gelukkige verjaardag !
@ Jef, Giel, Michelle : terug naar school!! Hoop dat je dit leuk vind en doe het even goed als vorig schooljaar ... Ook VLEKJES van mij.
xx, ik
-
30 Augustus 2011 - 16:26
Os Mayke:
Hallo ingridje in het verre oeganda,
dat gaat daar een geweldig avontuur worden. die wc is wel heel apart moet ik zeggen. da wordt mikken ofwel veel werk voor de wc eend.
Ik vind da echt geweldig om te lezen en die leuke fotos te zien.dikke kus en baidewee ik heb nog geen popje van oeganda. ge moet nu wel die idi amin niet meebrengen hé. geniet gij daar maar van alle nieuwe dingen .daag. -
01 September 2011 - 09:20
Ons Nicolleke:
Hoi Ingrid,
Ik kan me al helemaal inleven in je verhaal !!! In gedachte ben ik gewoon in Oeganda en ben ik fysiek hier bezig met de voorbereidingen voor de organisatie van de beurs in Hasselt..
Elke dag kijk ik uit naar je verhalen, ik weet hoe het was toen we in Zanzibar waren, hoe ik je ook elke keer weer moest aansporen om je verhaal neer te pennen. Maar je ziet, het loont wel de moeite,he!!
Het leven daar zal wel helemaal anders zijn dan in Zanzibar, maar elk project heeft wel zijn charmes..ik zie ook al enorm uit naar mijn volgend project in december in Kenia (ons Dolfke heb ik ook al warm gemaakt om alles mee te gaan beleven..)
Ik hoop dat je interessante vrijwilligers ontmoet van over heel de wereld (want elke dag met mensen van over heel de wereld samenleven is ook een deel van heel het project en maakt het alsmaar interessanter!!)
In ieder geval, het regenweer daar ligt aan mij (heb een regendanske gedaan, zodat de regen hier zou verdwijnen en plaats zou maken voor het zonneke...en 't is nog gelukt ook!! ha,ha)
Ingrid, hou je goed en laat op tijd wat van je horen,he!!!
Toedeloe..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
