ontgoocheling...en toch weer vreugde ...
Door: Dolf
16 Juni 2015 | Indonesië, Gianyar
11 juni 2015
Alles gaat zijn gangetje. Iedere keer zijn de meisjes uit het weeshuis dol enthousiast wanneer Nicole en ik daar komen. Samen verschillende sporten besproken en zoals steeds weer een woordzoeker opgelost.
De kinderen een goed weekend gewenst en dan de ontgoocheling...
Komang, onze begeleider in het weeshuis vertelt ons doodleuk dat maandag onze laatste dag is.
Nicole en ik kijken elkaar verbaasd aan en weten niet goed wat te zeggen. De ontgoocheling is zo groot dat we nietszeggend naar onze verblijfplaats terug keren.
Ingrid, Els en Lindsey proberen ons op te vrolijken wanneer we ons verhaal doen. “Denk aan het mooie weekend dat er aan komt op de Gili eilanden” zeggen ze in koor.
” Koester de mooie momenten die jullie hebben gehad met de meisjes.” En gelijk hebben ze.
Een lekker lui weekend op de Gili eilanden hebben ons deugd gedaan. Heerlijk hotel, lekker eten, af en toe een pintje (of meerdere), zwembad, fietsen, snorkelen...
En gelijk hebben de dames in mijn gezelschap. De mooie herinneringen pakken ze me niet meer af.
15 juni 2015
Met volle moed op naar de laatste dag in het weeshuis. Normaal op maandag fun day , maar er kwamen maar 3 meisjes opdagen.
Weer een ontgoocheling .... ,maar dat lieten we niet merken. Dolenthousiast hebben deze 3 meisjes ons rondgeleid in het weeshuis waarna we terug naar het klaslokaal gingen.
Bij het openen van de deur verschoten wij zo hard... al de andere meisjes stonden ons op te wachten, gooiden met confetti en riepen uit volle borst “ RAILWAY STATION”
Dit woord heb ik zo dikwijls met hen gerepeteerd dat ze zelfs papieren hoedjes gemaakt hebben met het woord erop.
Dit emotioneel moment zullen Nicole en ik voor altijd koesteren. We hebben ook nog cadeautjes gekregen, samen taart gegeten en cola gedronken.
Onze begeleider Komang heeft ons gevraagd of we op dinsdag nog tot in het weeshuis konden komen om samen de groenten te snijden die ze gebruiken in de soep.
Natuurlijk hebben we dit aanvaard.
Woensdag gaan Nicole en ik voor een laatste keer terug en dan zit ons werk er hier op.
Als ik zie hoe gelukkig we die kinderen kunnen maken met een klein beetje aandacht dat we ze kunnen geven, dan kan je alleen maar tevreden en vreugdevol zijn!!!!
(Nicole) Na elk vrijwilligerswerk dat ik tot nu toe heb mogen beleven, keer ik deze keer ook met een voldaan gevoel weer naar huis en ben ik blij dat ik het deze keer heb mogen delen met Dolf en Els (onze nieuwkomers in ons gezelschap)
Tot het volgende schrijven,
Dolf en Nicole
Alles gaat zijn gangetje. Iedere keer zijn de meisjes uit het weeshuis dol enthousiast wanneer Nicole en ik daar komen. Samen verschillende sporten besproken en zoals steeds weer een woordzoeker opgelost.
De kinderen een goed weekend gewenst en dan de ontgoocheling...
Komang, onze begeleider in het weeshuis vertelt ons doodleuk dat maandag onze laatste dag is.
Nicole en ik kijken elkaar verbaasd aan en weten niet goed wat te zeggen. De ontgoocheling is zo groot dat we nietszeggend naar onze verblijfplaats terug keren.
Ingrid, Els en Lindsey proberen ons op te vrolijken wanneer we ons verhaal doen. “Denk aan het mooie weekend dat er aan komt op de Gili eilanden” zeggen ze in koor.
” Koester de mooie momenten die jullie hebben gehad met de meisjes.” En gelijk hebben ze.
Een lekker lui weekend op de Gili eilanden hebben ons deugd gedaan. Heerlijk hotel, lekker eten, af en toe een pintje (of meerdere), zwembad, fietsen, snorkelen...
En gelijk hebben de dames in mijn gezelschap. De mooie herinneringen pakken ze me niet meer af.
15 juni 2015
Met volle moed op naar de laatste dag in het weeshuis. Normaal op maandag fun day , maar er kwamen maar 3 meisjes opdagen.
Weer een ontgoocheling .... ,maar dat lieten we niet merken. Dolenthousiast hebben deze 3 meisjes ons rondgeleid in het weeshuis waarna we terug naar het klaslokaal gingen.
Bij het openen van de deur verschoten wij zo hard... al de andere meisjes stonden ons op te wachten, gooiden met confetti en riepen uit volle borst “ RAILWAY STATION”
Dit woord heb ik zo dikwijls met hen gerepeteerd dat ze zelfs papieren hoedjes gemaakt hebben met het woord erop.
Dit emotioneel moment zullen Nicole en ik voor altijd koesteren. We hebben ook nog cadeautjes gekregen, samen taart gegeten en cola gedronken.
Onze begeleider Komang heeft ons gevraagd of we op dinsdag nog tot in het weeshuis konden komen om samen de groenten te snijden die ze gebruiken in de soep.
Natuurlijk hebben we dit aanvaard.
Woensdag gaan Nicole en ik voor een laatste keer terug en dan zit ons werk er hier op.
Als ik zie hoe gelukkig we die kinderen kunnen maken met een klein beetje aandacht dat we ze kunnen geven, dan kan je alleen maar tevreden en vreugdevol zijn!!!!
(Nicole) Na elk vrijwilligerswerk dat ik tot nu toe heb mogen beleven, keer ik deze keer ook met een voldaan gevoel weer naar huis en ben ik blij dat ik het deze keer heb mogen delen met Dolf en Els (onze nieuwkomers in ons gezelschap)
Tot het volgende schrijven,
Dolf en Nicole
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
