Onze eerste daagjes ...
Door: Ingrid
01 Juni 2015 | Indonesië, Gianyar
Aankomst in Denpasar.
Verward speuren we naar aanwijzingen. Ik zie vooral souvenirwinkeltjes en parfumshops, vermoeide reizigers in slordige rijen die zich koelte toewuiven met hun paspoort in afwachting van een stempel van de glimlachende douanebeamte. Alles verloopt in een record snelheid. Ook de bagageafhandeling is zo gebeurd.
Een man met de mooie naam ‘Hendra’ staat ons op te wachten. Het eerste wat hij ons leert is ‘pelan pelan’ waarmee doe-het-maar-zeer-rustig-aan bedoeld wordt.
Hendra brengt ons naar onze thuis voor de komende weken. Een echte balinese compound MET westerse badkamer. Moet je je ook niet te veel bij voorstellen hoor ;-). Wij zijn de enige ‘klanten’ en ik vind het niet erg. Rust en stilte alom. Na middernacht komt er nog een Nederlands meisje aan.
Op Bali heerst een hele sterke hindoe-cultuur en zo zien wij vrouwen de hele dag offers brengen om de goden en demonen gunstig te stemmen. Als we s’ochtends opstaan liggen er overal bananenblaadjes met rijst en bloemetjes door de tuin rond onze huisjes. Een wierookstokje staat te branden. Een mooi gezicht en allemaal om het kwaad te weren. Ook op straat moeten we soms oppassen dat we niet op de offerbakjes gaan staan, want ze liggen werkelijk voor ieder huis of winkel, in iedere tuin en bij ieder tempeltje. Het is ontzettend mooi om te zien hoeveel respect de Balinese mensen hebben voor alles wat leeft op deze aarde. Want geen offer brengen of niet bidden, betekent ongeluk en dus wordt er iedere dag veel aandacht besteed aan het offeren. Hoe mooi is dat?
Het enige probleem, voor mij toch, zijn de honden. Op Bali heb je overal honden rondlopen. Ze zijn allemaal van een onduidelijk ras, en de meesten zien er niet zo fris uit. En blaffen, daar kennen ze ook wat van ! Ook wij hebben er eentje. Een echte waakhond. Wijkt niet van onze zijde. Maar wanneer het echt nodig moest zijn, ik weet niet of Nona, want zo heet zij/hij ons echt zal kunnen redden …
Gisteren, zondag, zijn we een dagje naar Kuta Beach geweest. (remember de aanslag van Al Qaida in 2002 op een discotheek waar toen enorm veel dodelijke slachtoffers vielen). In Kuta heerst er een gezellige drukte van jewelst. Is een paradijs voor shopping-liefhebbers. De rit er naar toe en terug naar huis was me ook een ware belevenis. Onze taxichauffeur stort zich behendig en roekeloos in de mierenhoop wat het balinese verkeer toch wel is. Hij waagt zich de auto’s en de talloze brommers die volgens ongeschreven codes zigzag doorelkaar wriemelen in een koelbloedige ontwijkingsdans. Rechts of links inhalen ? Maakt niet uit, gewoon doen. Wegreglementen ? Wellicht het recht van de sterkste, goodwill en heel veel verdraagzaamheid.
En dan is er ook nog iets geweldigs langs de straatkant in Kuta : ‘Hellooooooo mizzzzzz. Massaaaaaage. Good priiiiiice !You look tired !!!!!!’ Vooral dit laatste vond ik zo grappig … Zij hebben natuurlijk veel kindermondjes te voeden en zo proberen zij op ons gemoed te werken. Helaas … misschien een volgende keer.
Ook nog dit : tegen de buitenkant van ons huisje : ‘WARNING ! Please be careful. The floor is slippery !!’. Ja. Inderdaad. Sommige van ons hebben het al aan den lijve ondervonden !!!
x, Ingrid
Verward speuren we naar aanwijzingen. Ik zie vooral souvenirwinkeltjes en parfumshops, vermoeide reizigers in slordige rijen die zich koelte toewuiven met hun paspoort in afwachting van een stempel van de glimlachende douanebeamte. Alles verloopt in een record snelheid. Ook de bagageafhandeling is zo gebeurd.
Een man met de mooie naam ‘Hendra’ staat ons op te wachten. Het eerste wat hij ons leert is ‘pelan pelan’ waarmee doe-het-maar-zeer-rustig-aan bedoeld wordt.
Hendra brengt ons naar onze thuis voor de komende weken. Een echte balinese compound MET westerse badkamer. Moet je je ook niet te veel bij voorstellen hoor ;-). Wij zijn de enige ‘klanten’ en ik vind het niet erg. Rust en stilte alom. Na middernacht komt er nog een Nederlands meisje aan.
Op Bali heerst een hele sterke hindoe-cultuur en zo zien wij vrouwen de hele dag offers brengen om de goden en demonen gunstig te stemmen. Als we s’ochtends opstaan liggen er overal bananenblaadjes met rijst en bloemetjes door de tuin rond onze huisjes. Een wierookstokje staat te branden. Een mooi gezicht en allemaal om het kwaad te weren. Ook op straat moeten we soms oppassen dat we niet op de offerbakjes gaan staan, want ze liggen werkelijk voor ieder huis of winkel, in iedere tuin en bij ieder tempeltje. Het is ontzettend mooi om te zien hoeveel respect de Balinese mensen hebben voor alles wat leeft op deze aarde. Want geen offer brengen of niet bidden, betekent ongeluk en dus wordt er iedere dag veel aandacht besteed aan het offeren. Hoe mooi is dat?
Het enige probleem, voor mij toch, zijn de honden. Op Bali heb je overal honden rondlopen. Ze zijn allemaal van een onduidelijk ras, en de meesten zien er niet zo fris uit. En blaffen, daar kennen ze ook wat van ! Ook wij hebben er eentje. Een echte waakhond. Wijkt niet van onze zijde. Maar wanneer het echt nodig moest zijn, ik weet niet of Nona, want zo heet zij/hij ons echt zal kunnen redden …
Gisteren, zondag, zijn we een dagje naar Kuta Beach geweest. (remember de aanslag van Al Qaida in 2002 op een discotheek waar toen enorm veel dodelijke slachtoffers vielen). In Kuta heerst er een gezellige drukte van jewelst. Is een paradijs voor shopping-liefhebbers. De rit er naar toe en terug naar huis was me ook een ware belevenis. Onze taxichauffeur stort zich behendig en roekeloos in de mierenhoop wat het balinese verkeer toch wel is. Hij waagt zich de auto’s en de talloze brommers die volgens ongeschreven codes zigzag doorelkaar wriemelen in een koelbloedige ontwijkingsdans. Rechts of links inhalen ? Maakt niet uit, gewoon doen. Wegreglementen ? Wellicht het recht van de sterkste, goodwill en heel veel verdraagzaamheid.
En dan is er ook nog iets geweldigs langs de straatkant in Kuta : ‘Hellooooooo mizzzzzz. Massaaaaaage. Good priiiiiice !You look tired !!!!!!’ Vooral dit laatste vond ik zo grappig … Zij hebben natuurlijk veel kindermondjes te voeden en zo proberen zij op ons gemoed te werken. Helaas … misschien een volgende keer.
Ook nog dit : tegen de buitenkant van ons huisje : ‘WARNING ! Please be careful. The floor is slippery !!’. Ja. Inderdaad. Sommige van ons hebben het al aan den lijve ondervonden !!!
x, Ingrid
-
01 Juni 2015 - 07:31
Wim:
Hoi Ingrid,
Mooi weergegeven! Voor mij alweer een tijdje geleden maar ik kan het me zò weer voor de geest halen, PRACHTIG!
Je zult weldra merken hoe vriendelijk en vredelievend deze mensen zijn (vooral buiten de toeristische centra) en hopelijk doet nèt dit Bali niet de das om in het steeds meer extreem-islamitisch wordende Indonesië (ze kregen al twee maal af te rekenen met een aanslag).
Dit terzijde gelaten ga je je helemaal kunnen herbronnen door hun levenswijze en de wondermooie natuur en jullie bijdrage zal met liefde en dankbaarheid beloond worden!
Groetjes,
Wim. -
01 Juni 2015 - 19:49
Gaby En Michelle:
Helaba
Ik lees dat je buiten het aangename gezelschap van Els, Nicole en Dolf ook nog vergezeld wordt door je favoriete viervoeters. Hoeveel geluk kan een mens toch hebben. De naam ' Hendra' doet me aan iets of iemand denken maar ik kan er niet zo direct opkomen. 't Doet goed om te weten dat er nog mensen op de wereld rondlopen die zoveel respect hebben zonder alles vanzelfsprekend te vinden. 't Is natuurlijk ook niet makkelijk in onze prestatiegerichte maatschappij tijd te maken om te reflecteren.
Hier beginnen maandag de examens en de stress weeral, hoewel ons Michelleke op dit moment meer bezig is met een reis naar Bali volgend jaar. Misschien kunnen we daar dan ook een week vrijwilligerswerk doen, dat is meegenomen maar het hoofddoel van de reis is volgens mij terug te vinden in een heel ander domein. De omschrijving 'een paradijs voor shopping-liefhebbers' heeft zijn effect niet gemist zalle. Ze begint nu al te sparen.
Misschien moet ge wanneer ge op pensioen zijt toch maar eens je reisverslagen in een boek bundelen want 't is altijd heel aangenaam om te lezen. Ik zal 't later ook op uw beeleke laten zetten: 'Ze kreeg het altijd zo schoon gezegd'. (alhoewel dat is nie zjust: 'ze kreeg het altijd zo schoon geschreven' is beter).
Ik hoop dat diegene die dat slippertje heeft gemaakt niet gijzelf zijt want ocharme dieje rug dan weer.
Kan den Dolf ondertussen al meedoen aan Masterchef of zijn eigen Pop-Up restaurant openen? Er komt precies niks anders meer op de buis (dat klopt waarschijnlijk ook niet meer, de dag van vandaag zal dat wel geen beeldbuis meer zijn zeker).
Geniet nog veel en groetjes aan de rest van de bende. -
01 Juni 2015 - 20:55
Sonja:
Hey allemaal,
jammer dat ik jullie nie meer gezien heb voordat ge vertrok. Geniet vooral van jullie reis en kom terug met een koffer vol verhalen hé! -
02 Juni 2015 - 10:26
Stijn:
zalig om jullie blog te volgen....geniet er maar volop van :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
